Dirk Bolier schrijft proza vanaf het begin van de eeuw. Eerst naast zijn werk. Later naast zijn ziekte Multiple Sclerose. Zijn werk ligt in diverse bibliotheken en wordt verkocht via internet. Naast zijn proza schrijft hij poëzie. Zijn beste gedichten bundelde hij in zijn dichtbundel Geesteskind.
In zijn proza is de auteur vinding- en fantasierijk, in zijn poëzie is hij meer autobiografisch. Hij dicht over een adolescent die stoornissen en doodsgedachtes ontwikkelt en in een kliniek belandt. Daarna heeft hij een goede en rustige tijd waarin hij zijn werk kan vasthouden en de dochter van een vriendin mede opvoedt. Maar deze tijd eindigt met de ontwikkeling van Multiple Sclerose in een mid-life crisis.
Hij dicht over zijn liefde voor mislukte en gelukte relaties, zijn liefde voor de grote stad waar hij woont en zijn liefde voor het leven, alhoewel hij dat vaak niet aankan.
Diverse gedichten uit de bundel werden gepubliceerd in literaire tijdschriften.
In zijn proza is de auteur vinding- en fantasierijk, in zijn poëzie is hij meer autobiografisch. Hij dicht over een adolescent die stoornissen en doodsgedachtes ontwikkelt en in een kliniek belandt. Daarna heeft hij een goede en rustige tijd waarin hij zijn werk kan vasthouden en de dochter van een vriendin mede opvoedt. Maar deze tijd eindigt met de ontwikkeling van Multiple Sclerose in een mid-life crisis.
Hij dicht over zijn liefde voor mislukte en gelukte relaties, zijn liefde voor de grote stad waar hij woont en zijn liefde voor het leven, alhoewel hij dat vaak niet aankan.
Diverse gedichten uit de bundel werden gepubliceerd in literaire tijdschriften.
