Op het eiland Terschelling werd in de nacht van 5 op 6 oktober 2017, bij volle maan, deze dichtbundel van Paula Adolfsen geboren. Slapeloosheid dreef haar om de liefde voor het eiland – en daarmee als vanzelfsprekend voor het leven zelf – te vertalen in tientallen ‘windvlagen’. Met ogenschijnlijke lichtheid laat zij de taal zelf het werk doen. Woorden en beelden stromen in elkaar over. Daarmee weet de auteur vele prachtige facetten van het eiland én de diepgang van het leven in haar gedichten krachtig te vangen. De bundel ademt levenslust, liefde voor de natuur, rust en vervuld verlangen. De poëzie laat de lezer alle ruimte voor eigen ontdekkingen en ervaringen. Voor iedereen die met liefde voor de zee, het strand, het landschap en het leven zelf er elke dag naar verlangt om ‘even thuis te komen’.
