Willem M. Roggeman is een dichter, die met elke nieuwe bundel erin slaagt de grenzen van zijn vorig werk te verleggen. Steeds blijft hij de lezer een stap voor, wat ook te wijten is aan de diversiteit van zijn werk. Hij schrijft zowel korte lyrische gedichten als vrij lange biografische gedichten, waarin hij de nuchtere, bijna prozaïsche gedeelten laat afwisselen met zeer lyrische, zelfs exuberante fragmenten. Maar steeds valt zijn beeldrijke taal op. In deze nieuwe bundel verrast hij met een bijzonder lang gedicht, "Aide-mémoire", waarin hij opnieuw zijn virtuositeit met het aanbrengen van nieuwe metaforen bewijst. De tijd, die één van de belangrijkste thema's is in heel het oeuvre, speelt ook in deze bundel weer een belangrijke rol. In "Aide-mémoire" toont Roggeman aan hoe smal de grens is tussen herinnering en verbeelding.
