Het labyrint van droom en angst

Farhad viert twee dagen feest met zijn vriend, tot hij dronken aangehouden wordt. Hij ontsnapt en vlucht naar Pakistan. Hij besluit zijn familie niet op te geven en daarvoor zal hij water en vuur moeten trotseren.
De binnenplaats is leeg, gehuld in duisternis en stilte. Maar waar is de vrouw gebleven? Waarom zijn de soldaten teruggekomen? Om mij? Waarvan word ik beschuldigd? Ik moet hier weg. Mijn moeder heeft geen flauw idee van het ongeluk dat mij is overkomen! Op ditzelfde ogenblik staat ze waarschijnlijk achter de op een kier staande poort van de binnenplaats; ze hoopt mijn stappen op het wegdek te horen en hoort ze niet. Van tijd tot tijd buigt ze zich in duizend angsten naar buiten om me met haar ogen in de duisternis van de nacht te zoeken, zonder mij te vinden. (fragment)
We hebben scholen en ziekenhuizen nodig voor onze geestelijke en lichamelijke gezondheid, maar om onze ziel te herstellen hebben we meer poëzie nodig . (Atiq Rahimi)