Na lang wachten en veel onzekerheid wordt Alexander Burnes met zijn gezelschap eindelijk toegelaten in het grote paleis van de leergierige Amir Dost Mohammed Kahn in Kaboel. De almachtige en wijze Dost Mohammed wil alles weten over Engeland en Europa: hoeveel koningen er zijn en of ze elkaar bevechten, of Napoleon nog koning is en hoe de koningen hun belasting innen. Ofschoon Burnes maar gebrekkig de taal spreekt wordt hij met keizerlijk respect en liefde ontvangen.
Later in Engeland is Burnes een held van de Engelse high society. Er worden bals ter zijner ere gehouden en desserts worden naar zijn expeditie vernoemd. Het liefst echter brengt hij zijn tijd door bij Bella Garraway, die met haar zuster en haar aan opium verslaafde vader teruggetrokken woont. Haar zes weken met Burnes zijn het hoogtepunt van haar leven.
In 1839 trekt Burnes wederom naar Afghanistan, als gezant in het grote Engelse leger dat tot doel heeft de Afghanen aan hun zijde te krijgen en het gebied uit de invloedsfeer van de Russen te houden. Niemand weet dan nog dat drie jaar later van de meer dan zestien duizend man maar één ruiter van de tocht verslag zal kunnen doen.
Philip Henscher schreef met 'Het rijk van de zwarte moerbei' een uitermate oorspronkelijke roman. Niet alleen is het een grootse epische vertelling vol rijkdom en wijsheid, vol vreemde culturen en bedachtzame en gepassioneerde hofmakerij, het is bij uitstek ook een boek dat met een modern-westerse knipoog oude tijden en zeden tot leven weet te wekken. Hensher voert de lezer mee van Londen naar Calcutta, van Sint-Petersburg tot Kaboel en maakt dankbaar gebruik (en misbruik) van historische figuren en van de stijl van zijn illustere voorgangers. In zijn liefdevolle beschrijving weet hij steeds op het juiste moment een lichte toets aan te brengen, waardoor het boek vaart houdt tot de laatste bladzijde.
De Engelse pers over 'Het rijk van de zwarte moerbei':
*Dit is een brede vertelling, en dat moet ook om alle gebeurtenissen te kunnen opnemen. Hensher vult zijn verhaal met verfijnde, geestige en onderzoekende portretten. Hij toont het belang aan van een klein ogenblik, van grootse figuren in close-up en van een subtiele, sensuele intimiteit met het stof van deze lang vergane levens. Het effect is overweldigend. - Helen Dunmore in The Times
*Fantastisch onderhoudend, een actueel sociaal en politiek commentaar, een hoogwaardige literaire en ambitieuze roman. - Ahdaf Soueif in The Guardian
Later in Engeland is Burnes een held van de Engelse high society. Er worden bals ter zijner ere gehouden en desserts worden naar zijn expeditie vernoemd. Het liefst echter brengt hij zijn tijd door bij Bella Garraway, die met haar zuster en haar aan opium verslaafde vader teruggetrokken woont. Haar zes weken met Burnes zijn het hoogtepunt van haar leven.
In 1839 trekt Burnes wederom naar Afghanistan, als gezant in het grote Engelse leger dat tot doel heeft de Afghanen aan hun zijde te krijgen en het gebied uit de invloedsfeer van de Russen te houden. Niemand weet dan nog dat drie jaar later van de meer dan zestien duizend man maar één ruiter van de tocht verslag zal kunnen doen.
Philip Henscher schreef met 'Het rijk van de zwarte moerbei' een uitermate oorspronkelijke roman. Niet alleen is het een grootse epische vertelling vol rijkdom en wijsheid, vol vreemde culturen en bedachtzame en gepassioneerde hofmakerij, het is bij uitstek ook een boek dat met een modern-westerse knipoog oude tijden en zeden tot leven weet te wekken. Hensher voert de lezer mee van Londen naar Calcutta, van Sint-Petersburg tot Kaboel en maakt dankbaar gebruik (en misbruik) van historische figuren en van de stijl van zijn illustere voorgangers. In zijn liefdevolle beschrijving weet hij steeds op het juiste moment een lichte toets aan te brengen, waardoor het boek vaart houdt tot de laatste bladzijde.
De Engelse pers over 'Het rijk van de zwarte moerbei':
*Dit is een brede vertelling, en dat moet ook om alle gebeurtenissen te kunnen opnemen. Hensher vult zijn verhaal met verfijnde, geestige en onderzoekende portretten. Hij toont het belang aan van een klein ogenblik, van grootse figuren in close-up en van een subtiele, sensuele intimiteit met het stof van deze lang vergane levens. Het effect is overweldigend. - Helen Dunmore in The Times
*Fantastisch onderhoudend, een actueel sociaal en politiek commentaar, een hoogwaardige literaire en ambitieuze roman. - Ahdaf Soueif in The Guardian
