1969, Günther Grass geeft een lezing over zijn destijds jongste boek Plaatselijk verdoofd, een roman over een publiek studentenprotest tegen de oorlog in Vietnam. Tijdens de voorstelling neemt Manfred Augst voor de ogen van een verbijsterd publiek van duizenden, een flesje cyaankali in en maakt zo een einde aan zijn leven. De man blijkt een oud ss-er te zijn, die met zijn publieke zelfmoord zijn protest wil laten klinken. vijfendertig jaar na de feiten vindt Ute Scheub, de dochter van Augst, een pakje afscheidsbrieven van haar vader. Scheub, die ten tijde van de zelfmoord dertien jaar was, is inmiddels een bekend schrijfster en journaliste. Ze besluit een boek te wijden aan haar vader van wie ze nooit heeft kunnen houden en aan zijn generatie, een zwijgende generatie die door haar leiders in de steek werd gelaten en daarvan nooit herstelde. Het resultaat is Het valse leven; Over het nazi-verleden van mijn vader, een autobiografisch, politiek-historisch document dat het hete hangijzer ‘daderschap’ op genuanceerde wijze behandelt. Het gaat Scheub in dit hoogstpersoonlijk portret niet om de gebeurtenissen in het Derde Rijk, maar om de gevolgen ervan voor de ‘daders’, die stikten in hun schuldgevoel. Het boek wordt ingeleid met een voorwoord van Nobelprijswinnaar Günter Grass die de zelfmoord van Scheubs vader destijds optekende in zijn “Dagboek van een slak”.
