Treed binnen in het rijk van Anneke Brassinga, waar ‘hoogstaand lentezonlicht wordt gekelderd/ naar het van droogte knisperende wortelbroed’. Poëzie bestaat er naast de bomen, de duinen en de scharrelaar, het verhevene en het gewone raken er verweven. In Het wederkerige lijken de mogelijkheden van de taal onuitputtelijk. Soms melancholisch, dan weer geestig, maar altijd uitbundig en intens, weet Brassinga de wereld in haar beeldrijke poëzie te vangen.
