Wat doe je met de woorden van je voorouders als je breekt met hun gebruiken en tradities, en met hun god? Kun je daar wel mee breken, als die woorden in je om blijven gaan? Of is traditie misschien precies waar je - zelfs als je zou willen - niet mee kunt breken? Omdat je dan zou moeten breken wie je bent.
Het woedeboek gaat over geloof en ongeloof, wrok en hoop. Hier legt een zelfverzekerde stem genadeloos zijn onvermogen bloot.
