Hønk & Poppie

Een baarmoeder zou toch de veiligste plaats op aarde moeten zijn. En de eerste weken verliepen voor mij ook probleemloos. Ik ontwikkelde geen syndroom van Down of een open ruggetje. Als Mama niet naar de gynaecoloog was gegaan, zou ik geboren zijn zonder ook maar één enkele afwijking. Maar helaas deed zij dat wel. Ze had al meerdere miskramen achter de rug en wilde er alles aan doen deze baby te behouden. Op dat moment was ik nog maar een klein speldenknopje.
Mama slikte de tabletjes met de onuitspreekbare naam di-ethylstilbestrol, door de arts kortweg DES genoemd. Twijfelen deed ze niet. Waarom zou ze? De arts had toch gezegd dat ze het bed niet hoefde te houden, zolang ze de tabletjes maar nam.
Vera Wijnveen vertelt in dit boek wat de gevolgen zijn van het slikken van dit medicijn. Voor haar moeder, maar zeker ook voor haarzelf. Het bijzondere is, dat ze dat verbindt aan haar leven op een boerderij in Noorwegen. Daar komt ze voortdurend in aanraking met zwangerschappen en geboortes. Van koeien en kalfjes weliswaar, maar het raakt haar tot in de bodem van haar vrouw-zijn. In dit enerverende, spannende en tegelijk vaak ook hilarische verhaal vertelt ze hoe haar lichaam verandert na de diverse operaties, hoe haar gevoelens en opvattingen over seksualiteit finaal over de kop gaan en hoe ze moet leren wennen aan een heel ander leven.