Ik geloof niet in atheïsten is een intelligente aanval op zowel de fundamentalisten als de nieuwe godsloochenaars en maakt de weg vrij voor gematigden om zich te mengen in het debat. Terwijl de religieuze fundamentalisten zich bevoorrecht voelen, brandmerken de atheïsten elke religie als irrationeel en gevaarlijk. Beide kampen gebruiken het geloof om hun radicale standpunt uit te dragen. Daartussen zit de religieuze meerderheid bekneld, de mensen voor wie het geloof samengaat met tolerantie en compassie. De nieuwe atheïsten, onder wie Richard Dawkins en Christopher Hitchens, geven geen morele argumenten tegen religie. Ze hebben eerder een eigen vorm van fundamentalisme geschapen en verspreiden nieuwe ideeën over onze morele superioriteit en de almacht van de menselijke rede. In Ik geloof niet in atheïsten ontmantelt Hedges de radicale denkbeelden die zich keren tegen religie en geloof. Hij stelt dat het geloofssysteem van de nieuwe atheïsten verdacht veel lijkt op de stringente en rigide ideeën van de fundamentalisten. Degenen die een blind geloof hebben in de moreel neutrale disciplines van de rede en de wetenschap creëren zelf idolen.
