Konstant Wasserman ontvlucht het bekrompen Zuid-Afrika van zijn jeugd. Hij reist zijn vriendin Jude vooruit naar Sydney, waar hij leert koken in een vegetarisch restaurant. Als Jude arriveert blijkt dat zij verschillende verwachtingen van de liefde hebben. Toch blijven ze samen, ook wanneer Konstant blauwe plekken op zijn benen ontdekt en ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. Hij moet zijn leven in balans brengen en ten slotte afstand en afscheid nemen.
Deze virtuoze roman speelt zich grotendeels af in het hoofd van Konstant. Daar ontstaan de korte geestige analyses van de mensen om hem heen, daar spreekt hij Jude, zichzelf en zijn T-cellen toe, schrijft hij brieven, voert hij bizarre gesprekken, lacht hij om zijn eigenaardige collega's in het restaurant en daar draagt hij dat eindeloze Zuid-Afrika met zich mee dat bij zo graag voorgoed wilde verlaten.
In Ik stamel ik sterf verweeft Eben Venter innerlijk behang met werkelijkheid. Dit geeft het boek een lichtvoetigheid waardoor de heroïsche geschiedenis van Konstant Wasserman tot op de laatste bladzijde boeit en ontroert. De tegenstellingen van weggaan en blijven, van verwachtingen en werkelijkheid, van verlangen naar en vluchten voor geven dit unieke boek universele waarde.
Deze virtuoze roman speelt zich grotendeels af in het hoofd van Konstant. Daar ontstaan de korte geestige analyses van de mensen om hem heen, daar spreekt hij Jude, zichzelf en zijn T-cellen toe, schrijft hij brieven, voert hij bizarre gesprekken, lacht hij om zijn eigenaardige collega's in het restaurant en daar draagt hij dat eindeloze Zuid-Afrika met zich mee dat bij zo graag voorgoed wilde verlaten.
In Ik stamel ik sterf verweeft Eben Venter innerlijk behang met werkelijkheid. Dit geeft het boek een lichtvoetigheid waardoor de heroïsche geschiedenis van Konstant Wasserman tot op de laatste bladzijde boeit en ontroert. De tegenstellingen van weggaan en blijven, van verwachtingen en werkelijkheid, van verlangen naar en vluchten voor geven dit unieke boek universele waarde.
