Ooit konden boeren bij hun eigen zuivelfabriek, in hun eigen stad of dorp, hun eigen directeur op het matje roepen als ze ontevreden waren over de gang van zaken. Nu zit die directeur - die allang niet meer zo heet, maar CEO wordt genoemd - op een kantoor ver van hun boerderijen.
Harry Vellenga beschrijft in dit boek de veranderingen in de coöperatieve zuivelindustrie over de afgelopen dertig jaar. Daarbij ligt het accent op Friesland en de fusies die daar hun oorsprong hadden. Als vakbondsbestuurder was hij gedurende twintig jaar nauw betrokken bij alle ontwikkelingen in de Nederlandse zuivelindustrie.
Aan de hand van tientallen interviews met direct betrokkenen ontvouwt zich een historie die af en toe leest als een jongensboek. Veranderingen gaan niet volgens de wetten van de logica, en fusies zeker niet. Achterdocht, achterkamertjes, ruzies, ‘eigen-fabriek-eerst’, machtsspelletjes - alles wat menselijk is, komt in dit boek voorbij.
Een van de geïnterviewden zei: ‘It is allegearre minskenwurk’. En dat is het: allemaal mensenwerk.
Harry Vellenga beschrijft in dit boek de veranderingen in de coöperatieve zuivelindustrie over de afgelopen dertig jaar. Daarbij ligt het accent op Friesland en de fusies die daar hun oorsprong hadden. Als vakbondsbestuurder was hij gedurende twintig jaar nauw betrokken bij alle ontwikkelingen in de Nederlandse zuivelindustrie.
Aan de hand van tientallen interviews met direct betrokkenen ontvouwt zich een historie die af en toe leest als een jongensboek. Veranderingen gaan niet volgens de wetten van de logica, en fusies zeker niet. Achterdocht, achterkamertjes, ruzies, ‘eigen-fabriek-eerst’, machtsspelletjes - alles wat menselijk is, komt in dit boek voorbij.
Een van de geïnterviewden zei: ‘It is allegearre minskenwurk’. En dat is het: allemaal mensenwerk.
