In deze derde dichtbundel van Ilse Starkenburg is een verlangen naar werkelijkheid, naar contact met de dingen, een van de terugkerende motieven. Haar poëzie, bedrieglijk eenvoudig vanwege haar directheid, is in diepste wezen antihermetisch. Een gesloten wereld met bijbehorende geheimtaal is hier slechts vertrekpunt. Het oogmerk is niet tot een gedicht te komen dat de werkelijkheid vervangt, maar juist tot één dat die werkelijkheid ontsluit.
Ilse Starkenburg (1963) studeerde Nederlands en filosofie. De Arbeiderspers publiceerde van haar eerder de dichtbundel Verdwaald ontwaken en Afspraak met een eiland alsmede de verhalenbundel De blinde vlek op de kaart. In 1996 werd haar het Charlotte Köhler-stipendium verleend; tevens werd zij genomineerd voor de Nordrhein-Westfalen Literaturpreis.
“Achter de schijnbare eenvoud van deze poëzie gaan emoties schuil, van eenzaamheid, verlangen naar communicatie, afstand tót en vereenzelviging met de buitenwereld, die haar een bijzonder existentieel karakter geven. – De commissie van het Charlotte Köhler-stipendium.
Ilse Starkenburg (1963) studeerde Nederlands en filosofie. De Arbeiderspers publiceerde van haar eerder de dichtbundel Verdwaald ontwaken en Afspraak met een eiland alsmede de verhalenbundel De blinde vlek op de kaart. In 1996 werd haar het Charlotte Köhler-stipendium verleend; tevens werd zij genomineerd voor de Nordrhein-Westfalen Literaturpreis.
“Achter de schijnbare eenvoud van deze poëzie gaan emoties schuil, van eenzaamheid, verlangen naar communicatie, afstand tót en vereenzelviging met de buitenwereld, die haar een bijzonder existentieel karakter geven. – De commissie van het Charlotte Köhler-stipendium.
