Francis Phelan, ex-monteur, ex-honkballer, dronkelap, moordenaar en zwerver is na 22 jaar in 1938 terug in zijn geboortestad Albany. Hij werkt wat als doodgraver en hulpje van een voddenman. Op het kerkhof komt hij ertoe stil te staan bij het verleden, want veel van de doden om hem heen heeft hij gekend, niet op de laatste plaats zijn zoontje. De onsterfelijke doden achtervolgen hem en geven hun commentaar. De rest van de tijd verkeert hij in het gezelschap van Helen, aan lager wal geraakt pianiste. Zij beiden zijn kampioenen in het overleven in de depressie van de jaren dertig.
