Op de morgen van 7 februari 1941 werd Bill Minco, middelbaar scholier in Rotterdam, uit de klas gehaald en door de Grüne Polizei opgebracht. Enige tijd later, op 4 maart, werd Minco tezamen met 17 anderen in het Geuzenproces ter dood veroordeeld.
Deze 18 verzetsstrijders zijn De achttien doden uit het beroemde gedicht van Jan Campert. Omdat hij minderjarig was, werd zijn straf omgezet in levenslange tuchthuisstraf. Daarmee begon voor hem een helse tocht langs Duitse tuchthuizen en concentratiekampen, waaruit hij op 30 april 1945 door de Amerikanen werd bevrijd.
In 1945 schreef Minco kort na zijn terugkeer zijn belevenissen en ervaringen op, die hier voor het eerst worden gepubliceerd. Minco vulde zijn manuscript aan met een deel dat hij Overdenkingen noemt: gedachten, beschouwingen, fragmenten, soms uit toespraken, soms uit lezingen voor scholieren.
Koude Voeten leest als een zelfverweer tegen de tijd, zoals Etty Mulder, voorzitter van de Stichting Kunstenaarsverzet het relaas in haar voorwoord karakteriseert.
