Dystopische spookbeelden die tijdens de pandemie opduiken, vlinders die vanuit andere werelden komen aangevlogen, dronken messenverzamelaars, vrouwen die door de vragen van het leven wandelen als door de straten in een stad of over een paadje in het bos, tijdloze noodlotsmomenten die op de laatste momenten van hun biologische bestaan aan de levenden verschijnen – ze vormen een bontgekleurde bevolking die dikwijls surrealistische situaties schept. Dat niet alleen in het huidige Europa dat het vaderland van de auteur vormt, maar ook elders. Het is een wereld waarin met de voor haar kenmerkende stijlelementen een galerij wordt geschetst van magische schepsels dankzij wie dit boek een van de meest bijzondere en belangrijkste werken uit haar oeuvre vormt.
Na het succes met haar roman Mijn jongen, waarmee de auteur in Albanië de nationale prijs voor ‘Het beste proza van het jaar 2020’ won, verrast Flutura Açka de lezer deze keer met haar verhalenbundel Late tulpen – een van de meest opvallende werken uit haar omvangrijke oeuvre.
