Mijn winter met Zero

Alessandra is zeventien als haar moeder na een lang ziekbed overlijdt. Ze blijft alleen met haar oma achter, de enige met wie ze haar verdriet kan delen. Als de school na de zomervakantie begint, komt het dagelijks leven langzaam weer op gang. Maar Alessandra wil met rust gelaten worden. Haar vriendinnen vindt ze ineens stom en oppervlakkig. Om iedereen uit de buurt te houden gaat ze naast Gabriele zitten, de loser van de klas met de bijnaam Zero. Gabriele is echter interessanter dan Alessandra aanvankelijk dacht: hij

kan prachtig tekenen, is aardig en attent, praat nooit over zichzelf en is er altijd wanneer ze hem nodig heeft.

Alessandra en Gabriele zoeken voorzichtig toenadering tot elkaar en er ontstaat een bijzondere band tussen hen. Is de vriendschap met Gabriele een gevoel van samen tegen de wereld, of is het misschien meer?