Zoals je de wind kunt zien in "krom op de fiets", zo ziet Kate Schlingemann de poëzie in de verschillende werkelijkheden van toen, hier, nu en straks. Met de blik zowel naar binnen als naar buiten gericht zoekt ze antwoorden, of juist de ruimte van het niet-weten. Familie, vriendschap, afscheid, dood, lievelingsdieren, wensen en verlangens: alle grote onderwerpen komen voorbij. Kate's poëzie brouwt wondermiddelen door speelse beelden, bijzondere uitspraken, en frisse gedachtensprongen net zo lang te mengen tot er nieuwe inzichten ontstaan.
Al lezende ontdek je vast wel een eigen wondermiddel, een helpende gedachte, iets wat er eerst nog niet was, en in het beste geval: een andere kijk op de dingen.
Al lezende ontdek je vast wel een eigen wondermiddel, een helpende gedachte, iets wat er eerst nog niet was, en in het beste geval: een andere kijk op de dingen.
