Toen de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden in 1815 werden samengevoegd tot het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, probeerde koning Willem I om nationale eenheid te creëren. Ook in de kunst. Het Noorden en het Zuiden hadden echter verschillende artistieke tradities en schilders opereerden veelal op lokaal niveau. Anna Rademakers beschrijft de artistieke ontwikkelingen in de handelssteden Amsterdam en Antwerpen en de hofsteden Brussel en Den Haag. Zij onderzoekt de verschillen in kunstopvattingen en de pogingen tot integratie en samenwerking op nationaal niveau. Ze laat ook zien hoe schilders omgingen met de Belgische Revolutie en de uiteindelijke scheiding van de twee landsdelen. Aan de hand van contemporaine bronnen zoals brieven, redevoeringen, krantenartikelen en de kunstwerken zelf, geeft Moederstad en vaderland een kleurrijk beeld van het culturele leven in de vroege negentiende eeuw en de mate waarin noties als nationale identiteit en nationaal besef daarin een rol speelden.
