Epische fantasy in de traditie van Tolkien, Jordan, Lee en Williams
Een magische wereld, een wankel evenwicht tussen goed en kwaad...
De wereld verandert, maar niet op de verwachte manier. De chronologie die de grote machten van het evenwicht steevast konden vertrouwen, volgt een geheel eigen weg die niemand voorzien heeft. Of wel?
Hebben de Muziekwevers in het verre Oosten vermoedens, visioenen die een tipje van de eigenaardige sluier kunnen oplichten?
Vervullen luitenant Thraës, verraadster Sayath, bakkerszoon Ortiq en het meisje Razneí cruciale rollen op weg naar dat nieuwe evenwicht?
Zware slagen zijn immers toegebracht aan het broze evenwicht tussen Duisternis en Licht. Ashimael is dodelijk getroffen, de Tempel van Margel vernietigd en een heuse genocide heeft de Kroonstad van Almarind gedecimeerd. Het Zeewoud blijft evenmin gespaard: één stam heeft zich tegen alle andere gekeerd.
Rhyss de WaterHeer verdwijnt spoorloos; zijn Staf is bezoedeld met khalard, de veile magie van de Nacht. Kahsun’Lyr, Vrouwe van Margel sterft een pijnlijke dood.
De Bron van Macht die zij beschermde, is gedoofd waardoor de Vuurmagie langzaam maar zeker dooft.
Gevangen in hun respectievelijke Witte en Zwarte Wortelboom kunnen Alvitiria en Vai’Sayan fysiek niets ondernemen, maar hun vazallen zijn aardig in de weer om de loop der gebeurtenissen om te buigen in hun eigen voordeel. De Discipelen van Vai’Sayan vechten om elkaar voor te zijn terwijl de Lotsverbondenen van Alvitiria wanhopig trachten elkaar terug te vinden. Intussen schijnt boven hen een roestige maansikkel, die een oude profetie inluidt…
Een magische wereld, een wankel evenwicht tussen goed en kwaad...
De wereld verandert, maar niet op de verwachte manier. De chronologie die de grote machten van het evenwicht steevast konden vertrouwen, volgt een geheel eigen weg die niemand voorzien heeft. Of wel?
Hebben de Muziekwevers in het verre Oosten vermoedens, visioenen die een tipje van de eigenaardige sluier kunnen oplichten?
Vervullen luitenant Thraës, verraadster Sayath, bakkerszoon Ortiq en het meisje Razneí cruciale rollen op weg naar dat nieuwe evenwicht?
Zware slagen zijn immers toegebracht aan het broze evenwicht tussen Duisternis en Licht. Ashimael is dodelijk getroffen, de Tempel van Margel vernietigd en een heuse genocide heeft de Kroonstad van Almarind gedecimeerd. Het Zeewoud blijft evenmin gespaard: één stam heeft zich tegen alle andere gekeerd.
Rhyss de WaterHeer verdwijnt spoorloos; zijn Staf is bezoedeld met khalard, de veile magie van de Nacht. Kahsun’Lyr, Vrouwe van Margel sterft een pijnlijke dood.
De Bron van Macht die zij beschermde, is gedoofd waardoor de Vuurmagie langzaam maar zeker dooft.
Gevangen in hun respectievelijke Witte en Zwarte Wortelboom kunnen Alvitiria en Vai’Sayan fysiek niets ondernemen, maar hun vazallen zijn aardig in de weer om de loop der gebeurtenissen om te buigen in hun eigen voordeel. De Discipelen van Vai’Sayan vechten om elkaar voor te zijn terwijl de Lotsverbondenen van Alvitiria wanhopig trachten elkaar terug te vinden. Intussen schijnt boven hen een roestige maansikkel, die een oude profetie inluidt…
