In januari van dit jaar arriveerde op het vliegveld van Pisa de Nederlander Reinier Honig (26). Als bagage had hij toiletspullen, een extra setje schone kleren en vijftig euro bij zich. Hij kon zo doorlopen toen de douaniers begrepen dat hij een beroepswielrenner was die op het punt stond zich te voegen bij zijn ploeg Acqua & Sapone.
Profwielrenner zijn in Italië is de droom van iedere gezonde jongen met een wielerhart. Maar het waarmaken van die droom is voor slechts weinigen weggelegd, en al helemaal niet voor Nederlanders. Hoe Reinier Honig het wel zover heeft gebracht en welke avonturen hij in zijn eerste jaar als corridor heeft beleefd is te lezen in dit boek, dat een unieke inkijk biedt in de Italiaanse beleving van de wielersport, gecombineerd met een flinke dosis Nederlandse nuchterheid.
Dat is mede te danken aan Gijs Zandbergen (57), die eerder opviel door zijn briefwisseling met de Italiaanse wielrenner Marco Pinotti. Zandbergen heeft zijn fietsende vriend de helpende hand geboden bij het schrijven, maar heeft hem daarbij zeker niet gespaard. Dat kon ook best, want Zandbergen is dertig jaar ouder en ervaren genoeg om niet alles voor zoete koek te slikken.
Het resultaat is een prikkelend boek over de Italiaanse wielersport, van binnenuit gezien door Nederlandse ogen, zoals tot dusver niet is geschreven. Kritisch en enthousiast, liefdevol en door de wol geverfd. Maar vooral eerlijk en onthullend.
Profwielrenner zijn in Italië is de droom van iedere gezonde jongen met een wielerhart. Maar het waarmaken van die droom is voor slechts weinigen weggelegd, en al helemaal niet voor Nederlanders. Hoe Reinier Honig het wel zover heeft gebracht en welke avonturen hij in zijn eerste jaar als corridor heeft beleefd is te lezen in dit boek, dat een unieke inkijk biedt in de Italiaanse beleving van de wielersport, gecombineerd met een flinke dosis Nederlandse nuchterheid.
Dat is mede te danken aan Gijs Zandbergen (57), die eerder opviel door zijn briefwisseling met de Italiaanse wielrenner Marco Pinotti. Zandbergen heeft zijn fietsende vriend de helpende hand geboden bij het schrijven, maar heeft hem daarbij zeker niet gespaard. Dat kon ook best, want Zandbergen is dertig jaar ouder en ervaren genoeg om niet alles voor zoete koek te slikken.
Het resultaat is een prikkelend boek over de Italiaanse wielersport, van binnenuit gezien door Nederlandse ogen, zoals tot dusver niet is geschreven. Kritisch en enthousiast, liefdevol en door de wol geverfd. Maar vooral eerlijk en onthullend.
