Het boek Narvik april-juni 1940 gaat over de Duitse inval in Noorwegen en Britse interventie. Het was reeds oorlog en een deel van noordelijk Europa was neutraal (Noorwegen, Denemarken, Nederland, België). De Duitsers hadden om twee redenen belangstelling om Noorwegen te bezitten. Een economisch belang, het verkrijgen van ijzererts gewonnen te Kiruna in Zweden. In de zomermaanden werd dit vervoerd per schip via de Oostzee naar Duitsland en het kon het hele jaar per trein naar de ijsvrije haven van Narvik worden vervoerd. Tevens had de Duitse Marine frustraties opgedaan tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen de slagvloot nooit de Atlantische Oceaan had kunnen bereiken.
De Britten blokkeerden de uitgangen van de Noordzee naar de Atlantische Oceaan. Daarom wilden de Duitsers hun slagvloot nu vanuit een Atlantische haven laten opereren. De Britten, nu in oorlog, wilden het Duitse ijzererts vanuit Narvik. Het vervoer ging via de territoriale wateren van neutraal Noorwegen. De Britten besloten daarom Narvik te bezetten. Zij aarzelden, toen waren de Duitsers er precies één dag eerder. De Noorse krijgsmacht (55.000 man) was in elk opzicht sterk verouderd. De Britten veranderden op 9 april (Duitse inval) hun plan Narvik te bezetten.
Het werd nu een grootschalige ondersteuning van de Noren met 38.000 man behorende tot de krijgsmachtonderdelen van de Britten, Fransen en Polen. De Duitsers zetten 100.000 man in. De Duitsers landden hun troepen van Oslo tot Narvik. Vooral in het begin in Centraal Noorwegen, later vooral rond Narvik. De oorlog in Frankrijk verliep slecht voor de Britten en zij moesten hun troepentekort versterken door troepen en materieel uit Noorwegen terug te trekken. Eerst ongeveer de helft heimelijk. De inname van Narvik was een dekmantel voor de terugtocht. Voor de Noren betekende het na hun vertrek het einde van de strijd. De koning en regering gingen in ballingschap en de capitulatie volgde op 10 juni 1940.
De Britten blokkeerden de uitgangen van de Noordzee naar de Atlantische Oceaan. Daarom wilden de Duitsers hun slagvloot nu vanuit een Atlantische haven laten opereren. De Britten, nu in oorlog, wilden het Duitse ijzererts vanuit Narvik. Het vervoer ging via de territoriale wateren van neutraal Noorwegen. De Britten besloten daarom Narvik te bezetten. Zij aarzelden, toen waren de Duitsers er precies één dag eerder. De Noorse krijgsmacht (55.000 man) was in elk opzicht sterk verouderd. De Britten veranderden op 9 april (Duitse inval) hun plan Narvik te bezetten.
Het werd nu een grootschalige ondersteuning van de Noren met 38.000 man behorende tot de krijgsmachtonderdelen van de Britten, Fransen en Polen. De Duitsers zetten 100.000 man in. De Duitsers landden hun troepen van Oslo tot Narvik. Vooral in het begin in Centraal Noorwegen, later vooral rond Narvik. De oorlog in Frankrijk verliep slecht voor de Britten en zij moesten hun troepentekort versterken door troepen en materieel uit Noorwegen terug te trekken. Eerst ongeveer de helft heimelijk. De inname van Narvik was een dekmantel voor de terugtocht. Voor de Noren betekende het na hun vertrek het einde van de strijd. De koning en regering gingen in ballingschap en de capitulatie volgde op 10 juni 1940.
