Nazi te Venlo

In "Nazi te Venlo" doet Lucas Hüsgen verslag van een onderzoek. Wie was de man, die lang als familiegeheim in hem rondspookte? Was die overgrootvader werkelijk een nazi, en wat heeft hij in dat geval op zijn kerfstok? En hoeveel gelegenheid had hij daar eigenlijk toe, op zijn buitenpost van het Duitse spoorwegnet?
Maar omdat een nazi nooit alleen komt, de extreemrechtse verlokking zich ook weinig aantrekt van grenzen in de tijd, breidt het onderzoek zich over meer gebieden uit, tot in het heden en de dreigingen van de toekomst. Het neemt daarbij de vorm aan van een spoorwegnet, met hoofdtrajecten en nevenlijnen, en neemt de lezer bovendien mee op een treinreis langs plekken van het Duitse verleden, hun toeristische merites en de geheimen van de bureaucratie. Toch blijft in dat hele weefsel van geschiedenis en politiek steeds ruimte voor literatuur en kunst. Zoals, logischerwijs, ook voor een ezel.
Op zoek naar de achtergrond van zijn overgrootvader, schrijft Lucas Hüsgen in deze nieuwe essaybundel over thema's als ecologie en technologie, tirannie en esthetica, de reikwijdte van een ideologie en de actualiteit van geschiedenis, over Harry Mulisch en Adolf Eichmann, over Geert Wilders, over de werkelijkheid van Leibniz en Hölderlin, Gerhard Richter en Neo Rauch...