In 1964 sloot België historische akkoorden om de immigratie van Turken en Marokkanen, toen broodnodig voor onze arbeidsmarkt,
mogelijk te maken. 50 jaar later wordt dit feit uitgebreid herdacht met allerlei initiatieven: nationale en plaatselijke exposities, conferenties, (multi)culturele activiteiten, feestelijke herdenkingen enz.
De Turkse Gentenaar Veli Yuksel vindt dat er eigenlijk niet zoveel reden is om te feesten. Hij groef in de archieven en interviewed talrijke betrokkenen (van Abou Jahjah tot Johan Leman, van Tom Naegels tot Marouane Fellaini, en van Etienne Vermeersch tot Brahim). Zijn besluit is niet zo fraai: de integratie van de migranten is grotendeels mislukt, de migratie laat een kater na. Maar er is hoop op beterschap.
mogelijk te maken. 50 jaar later wordt dit feit uitgebreid herdacht met allerlei initiatieven: nationale en plaatselijke exposities, conferenties, (multi)culturele activiteiten, feestelijke herdenkingen enz.
De Turkse Gentenaar Veli Yuksel vindt dat er eigenlijk niet zoveel reden is om te feesten. Hij groef in de archieven en interviewed talrijke betrokkenen (van Abou Jahjah tot Johan Leman, van Tom Naegels tot Marouane Fellaini, en van Etienne Vermeersch tot Brahim). Zijn besluit is niet zo fraai: de integratie van de migranten is grotendeels mislukt, de migratie laat een kater na. Maar er is hoop op beterschap.
