Het eerste landelijke onderzoek naar de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog voor de Nederlandse psychiatrie.
Vanaf 1933 werden patiënten van zogenaamde krankzinnigengestichten in Duitsland systematisch verwaarloosd en later zelfs vermoord. Het Nederlandse verhaal is onbekender. Hoe werden patiënten hier behandeld door een regime dat hen niet als volwaardig beschouwde?
Krankzinnigengestichten werden bevolkt door zowel psychiatrische patiënten in de moderne zin als door mensen met uiteenlopende beperkingen en ouderen met dementie. Duidelijk wordt dat de oorlogsomstandigheden en veelvuldige evacuaties desastreus konden uitpakken voor deze kwetsbare, afhankelijke groep. Eveline Buchheim en Ralf Futselaar schetsen hoe de problemen van de oorlogsjaren hun weerslag hadden op de patiënten, hun families en het verplegend personeel.
