Jo Wijnen (1939) is 'krantenstukjesschrijver'. Hij werkte o.m. als correspondent voor een groot aantal Nederlandse kranten in Washington en Brussel, had daarna leidende functies in de journalistiek en schreef gedurende zijn gehele loopbaan 'columns', ofschoon hij zelf liever van 'stukjes' spreekt. Van die stukjes verschenen in de loop der jaren vijf verzamelingen in druk. Ook publiceerde hij in 2003 de essaybundel 'Het Zwervend Oordeel', in 2008 'Kort van Stuk' en eerder een roman en een verhalenbundel.
In dit boek zijn 185 stukjes opgenomen die hij voor dagblad De Gelderlander schreef. Hij slaat daarin een mild sceptische toon aan vooral als hij komt te spreken over de wonderen van de moderne tijd zoals de blijvende gezondheid, de eeuwige jeugd en de kans op het nooit aflatend geluk. Ook trekt hij graag ten strijde tegen de gangbare modieuze prietpraat, de hypes die nergens toe leiden, de trends die nooit houdbaar zijn en de nieuwlichterijen die meestal oude koek blijken. Jo Wijnen vindt dat de veldtocht die hij tegen dit soort zaken voert weliswaar 'geen enkel nut dient, maar het bestaan toch zin en betekenis geeft. Want we vechten niet om te winnen, maar om de moed niet te verliezen'.
In dit boek zijn 185 stukjes opgenomen die hij voor dagblad De Gelderlander schreef. Hij slaat daarin een mild sceptische toon aan vooral als hij komt te spreken over de wonderen van de moderne tijd zoals de blijvende gezondheid, de eeuwige jeugd en de kans op het nooit aflatend geluk. Ook trekt hij graag ten strijde tegen de gangbare modieuze prietpraat, de hypes die nergens toe leiden, de trends die nooit houdbaar zijn en de nieuwlichterijen die meestal oude koek blijken. Jo Wijnen vindt dat de veldtocht die hij tegen dit soort zaken voert weliswaar 'geen enkel nut dient, maar het bestaan toch zin en betekenis geeft. Want we vechten niet om te winnen, maar om de moed niet te verliezen'.
