Opvoeding 'volgens het boekje', wat is dat? Geen enkele pedagoog of ouder kan er een sluitend antwoord op geven. Dus moederen/modderen we met z'n allen maar wat aan? Anneke Van de Voorde (Reet, °1974) is al meer dan twintig jaar journaliste/eindredactrice voor 'Gazet Van Antwerpen'. Met haar man Phille deelt ze twee zonen, Ricky en Vinnie. In haar column in 'De Markt', de zaterdagbijlage van de krant, tackelt ze in (eigengereide) stijl de idylle van het opvoedingsproces. Sigaretje onder de dampkap, campari orange steeds in de hand en ook het foert-gevoel is nooit ver weg. 'Mijn kinderen halen het bloed vanonder mijn nagels en zuigen alle energie uit mijn lijf. Maar ... ze zijn het centrum van mijn hele universum, de campari in mijn orange.'
Het boek 'Opvoeding onder de dampkap' verscheen drie jaar geleden en had, net als deze opvolger 'Opvoeding met een damper', geen pedagogische pretenties, maar is het daardoor des te meer: herkenbaar en hilarisch, maar vooral hilarisch herkenbaar. Anneke Van de Voorde schrijft tegelijk schroomvol en zonder schroom over de dagelijkse kunst/onkunde - schrappen wat niet past of wat bij u past - van het opvoeden. Ze geeft antwoorden op de vragen die u zich uit eerlijke schaamte zelfs niet durfde stellen. En net daarom is deze columnbundel pedagogisch verantwoord en in zekere zin ook 'zen': de mislukking hangt samen met de groei naar volwassenheid. Kinderen kiezen vaak een andere oplossing dan deze die hun ouders in gedachten hadden. En toch komt het uiteindelijk wel goed. Althans meestal.
Anneke Van de Voorde heeft het cursiefje in zich: haar verhaaltjes werken in eerste instantie op de lachspieren, maar geven bij herlezen lesjes in het leven mee. Precies daarom zijn 'Opvoeding onder de dampkap' en deze opvolger 'Opvoeding met een damper' uniek in het genre.
Het boek 'Opvoeding onder de dampkap' verscheen drie jaar geleden en had, net als deze opvolger 'Opvoeding met een damper', geen pedagogische pretenties, maar is het daardoor des te meer: herkenbaar en hilarisch, maar vooral hilarisch herkenbaar. Anneke Van de Voorde schrijft tegelijk schroomvol en zonder schroom over de dagelijkse kunst/onkunde - schrappen wat niet past of wat bij u past - van het opvoeden. Ze geeft antwoorden op de vragen die u zich uit eerlijke schaamte zelfs niet durfde stellen. En net daarom is deze columnbundel pedagogisch verantwoord en in zekere zin ook 'zen': de mislukking hangt samen met de groei naar volwassenheid. Kinderen kiezen vaak een andere oplossing dan deze die hun ouders in gedachten hadden. En toch komt het uiteindelijk wel goed. Althans meestal.
Anneke Van de Voorde heeft het cursiefje in zich: haar verhaaltjes werken in eerste instantie op de lachspieren, maar geven bij herlezen lesjes in het leven mee. Precies daarom zijn 'Opvoeding onder de dampkap' en deze opvolger 'Opvoeding met een damper' uniek in het genre.
