Pablo Atchugarry, tussen materieel en immaterieel, op het snijpunt van heden en verleden.
Atchugarry’s vader, ook beeldend kunstenaar, bracht hem de liefde voor het vak bij. Op 11-jarige leeftijd stelde hij zijn eerste creaties ten toon. Hij was pas 18 toen hij zijn eerste solotentoonstelling hield in Montevideo (Uruguay). Atchugarry ontwikkelde zich niet enkel als kunstschilder, maar ook als beeldend kunstenaar met materialen als cement, hout en metaal. Na enkele reizen door Europa, raakte hij gefascineerd door Carraramarmer voor het maken van grote sculpturen. Tegenwoordig is zijn werk in tal van publieke en private collecties vertegenwoordigd. Zo staat zijn ‘Seed of Hope’ in de tuin van het Uruguyaans regering opgesteld. In Lecco (Italië) heeft hij zijn eigen museum. In 2002 ontving hij de Michelangelo Award als erkenning voor zijn artistieke loopbaan. In 2003 vertegenwoordigde hij Uruguay op de biënnale van Venetië.
Atchugarry’s vader, ook beeldend kunstenaar, bracht hem de liefde voor het vak bij. Op 11-jarige leeftijd stelde hij zijn eerste creaties ten toon. Hij was pas 18 toen hij zijn eerste solotentoonstelling hield in Montevideo (Uruguay). Atchugarry ontwikkelde zich niet enkel als kunstschilder, maar ook als beeldend kunstenaar met materialen als cement, hout en metaal. Na enkele reizen door Europa, raakte hij gefascineerd door Carraramarmer voor het maken van grote sculpturen. Tegenwoordig is zijn werk in tal van publieke en private collecties vertegenwoordigd. Zo staat zijn ‘Seed of Hope’ in de tuin van het Uruguyaans regering opgesteld. In Lecco (Italië) heeft hij zijn eigen museum. In 2002 ontving hij de Michelangelo Award als erkenning voor zijn artistieke loopbaan. In 2003 vertegenwoordigde hij Uruguay op de biënnale van Venetië.
