Rahel Varnhagen-Levin leefde van 1771 - 1833. Zij was de vrouw van de Duitse diplomaat en schrijver Karl August Varnhagen von Ense. Zij had een salon in Berlijn, die door de meest uiteenlopende figuren werd bezocht. Zij was Jodin; op latere leeftijd liet zij zich dopen. Alle problemen, die in deze tijd van beginnende emancipatie een rol gingen spelen hielden haar bezig: de bevrijding uit conventionele banden, de sociale vooruitgang, het zich losmaken ven religieuze orthodoxie, de positie van de vrouw e.d. Marie-Sophie Nathusius vertelt het levensverhaal van Rahel Varnhagen in de vorm van een dagboek, geschreven door een jonge vrouw in het jaar 1849, een jaar na de revoluties, die in Frankrijk en Duitsland plaatsvonden, waardoor Rahel gezien wordt vanuit het standpunt van een jongere generatie.
