Tussen 1421 en 1451 vestigde sultan Moerad II een bijna volledige Turkse hegemonie op de Balkan. Toen in 1443 zijn troepen slag leverden tegen een verenigd leger van Serviërs, Albaniërs, Polen en Duitsers liep op een cruciaal moment de jonge generaal Skanderbeg - een aan het Osmaanse hof opgevoede Albanese vorstenzoon - over naar zijn landgenoten, en de Turken werden verslagen. Na zes jaar stuurde de sultan een leger om de Albanese opstand neer te slaan. "De regentrommen" beschrijft het beleg van een Albanese vesting dicht bij de grens. De Turken bedenken list op list, tot en met een primitief soort biologische oorlogsvoering, maar de Albanezen blijven hardnekkig weerstand bieden. Skanderbeg, die met zijn leger in de bergen opereert, put de Turken uit met nachtelijke overvallen. Ten slotte, na maanden van gruwelijke ontberingen in de stad en van groeiende rivaliteit onder de belegeraars, die de consequenties vrezen van een dreigend falen, breekt de regentijd aan. Het krijgsseizoen is voorbij en de legertros trekt, mét de harem van de opperbevelhebber, maar zonder hemzelf, weer terug naar het oosten.
