In zijn Oostfrontersreeks publiceert Pieter Jan Verstraete een nieuw deel; ditmaal gewijd aan het leven van Renaat Waterschoot (1921-1944). Als overtuigd Vlaams-nationalist en lid van de Dietsche Militie/ Zwarte Brigade werkte hij in 1941 als chauffeur bij het NSKK-korps en maakte zo ook de inval in Sovjet-Rusland van nabij mee. In zijn dagboek schreef hij hierover enkele pakkende passages.
Een jaar later sloot hij zich aan bij het Vlaams Legioen/SS-Stormbrigade Langemarck. Tijdens de eerste dagen van 1944 sneuvelde hij in de buurt van Shitomir. In de bewaard gebleven brieven aan zijn moeder, beschrijft hij een deel van zijn ervaringen en het dagelijkse leven aan het front. De rauwe realiteit zal hij vast voor zichzelf bewaard hebben.
Tijdens een huldeherdenking einde maart 1944, trok een rouwstoet door de straten van Hamme. Een haast uniek te noemen feit en eerbetoon aan een gesneuvelde Oostfronter tijdens de bezettingsjaren. De bewaard gebleven fotoreportage werd in het boek opgenomen.
