In de vierde bundel van Martijn den Ouden redekavelen twee entiteiten, Marna en de lezer, over de wijze waarop de schepping moet worden voltrokken. Alle materie ligt nog besloten in een onvoorstelbaar zware doos. Na talloze verwoede pogingen van de barmhartige Marna en de onbetrouwbare lezer om tot een compromis te komen, dreigt de doos uiteen te spatten. ‘dit is het begin / het begin is niet woest / of leeg / het begin is een onvoorstelbaar / zware doos / van onbepaalde afmetingen / waarin alles besloten ligt’.
