Nanoe is dertig geworden. Ze heeft drie jobs, waaronder juf.
Samen met haar lief en een verhuiswagen vol kringwinkelmeubels is ze net verhuisd naar de rand van de stad. Vlees eten doet ze niet, behalve gehaktballen. Ze is bang voor clowns en klimaatopwarming. Ze denkt nogal eens na. Over kinderen en of ze die al dan niet wil, bijvoorbeeld. Maar ook over honden met fluojasjes.
Met een azuurblauw potlood in de hand probeert Nanoe het leven beter te begrijpen. In Shit, ik ben al dertig toont ze leeftijdsgenoten dat 'ik doe maar wat' ook een valabel plan is. En dat lachen gezonder is dan piekeren.
'Shit, ik ben óók al 30, maar toch vooral HOERA: de heerlijk herkenbare strips van Nanoe staan eindelijk verzameld in een boek!'
- Laura Janssens, Niet Nu Laura
'Dit debuut heeft mij doen KAKELEN van het lachen. Ik kan niet wachten om het aan al mijn vrienden te geven.'
- Christina De Witte, Chrostin
