Stiefen en exen

'De dag dat ik trouwde, werd ik een stiefouder en leerde ik wat menig andere
vrouw inmiddels wel weet; het is niet gemakkelijk te leven met een man die
kinderen uit een eerder huwelijk heeft. Je wilt dolgraag dat ze je op z'n minst
aardig vinden. Vaak hebben ze een hekel aan je, veelal in het begin en soms
gaat dat nooit over. Ze zijn begrijpelijk genoeg jaloers en het duurt een lange
tijd, voordat je een echte relatie met ze kunt ontwikkelen. Als dat ooit lukt.'
Dat schreef Nancy Reagan, die zich op de dag dat ze haar toekomstige
president van de Verenigde Staten huwde tevens ouder noemde
van 's werelds beroemdste presidentiële stiefkinderen, in haar autobiografie
My Turn. Ietwat wrang, aangezien ze niet bepaald het warme
toonbeeld van een moeder kan worden genoemd, laat staan dat van
een gezellige stiefmoeder. 'Jij bent hun moeder niet', zal de Amerikaanse
actrice en filmster Jane Wyman, de ex van Ronald, haar ongetwijfeld
hebben toegesist. Kleine Michael Reagan had het dubbel
getroffen. Als geadopteerde zoon van de veertigste president van Amerika
kreeg hij de twijfelachtige eer een dubbele 'stief ' te zijn. Adoptiemoeder
Jane had ineens niet meer zo'n trek in het ventje en deed
hem op vijfjarige leeftijd op kostschool. Zijn nieuwe moeder haalde
eveneens haar verbouwde neus voor de eigenlijk niet echte Reagantelg
op. Ze peinsde er niet over haar stiefzoon een warm onthaal te
geven. Moeders als deze wierpen zelf ook nog eens hun eigen larven
met alle gevolgen van dien, maar dat is weer een ander verhaal.