6u zondagochtend … inspiratie stormt de kamer binnen en schudt me hevig door elkaar. Ongeduldig trekt hij aan mijn mouw en schreeuwt opgewonden in mijn oor. De ideeën duwen met z’n allen tegen mijn schedeldak aan. Ze wroeten en wringen om als eerste te ontsnappen en een sprintje te trekken richting papier. Het ene idee slaat het andere knock-out voor de overwinning. Er zijn er echter ook die een partner uitkiezen, die stevig tegen zich aandrukken en samen een zwoele tango dansen. Dat is wat er onlangs gebeurde. Na drie jaar zangles leek het me een mooie uitdaging om mijn eigen teksten te schrijven, Nederlandstalig, kleinkunst. De teksten die ik schreef evolueerden tot gedichten met deze dichtbundel als resultaat. Ik experimenteerde met verschillende dichtvormen en emoties. Voor een aantal sprong ik even terug in een duister stukje tijd. Vaak schreef ik echter met een lach, soms dus ook met een traan maar steeds puur en uit het hart. Veel leesplezier.
Patricia
Patricia
