Philippe Claudel over Tot ziens, meneer Friant:
’Ik ben heel erg aan dit boek gehecht. Het is wellicht de mooiste tekst die ik ooit heb geschreven. De taal is soepel en poëtisch, muzikaal en vloeiend als een rivier, het is de taal van de tijd en het heimwee, het licht en de geuren. Als ik slechts één werk mocht overhouden van alles wat ik heb geschreven, dan zou het zonder twijfel dit boek zijn.’
Succesauteur Philippe Claudel keert in de prachtige novelle Tot ziens, meneer Friant terug naar het Frankrijk van zijn jeugd. Aan de hand van zijn herinneringen en met behulp van de wonderlijke schilderijen van de Franse schilder Emile Friant schrijft Claudel vol tederheid over zijn grootmoeder en haar verdwenen wereld. Met de traagheid van het water in het kanaal komt een even bevreemdend, herkenbaar als troostend verleden voorbij.
’Ik ben heel erg aan dit boek gehecht. Het is wellicht de mooiste tekst die ik ooit heb geschreven. De taal is soepel en poëtisch, muzikaal en vloeiend als een rivier, het is de taal van de tijd en het heimwee, het licht en de geuren. Als ik slechts één werk mocht overhouden van alles wat ik heb geschreven, dan zou het zonder twijfel dit boek zijn.’
Succesauteur Philippe Claudel keert in de prachtige novelle Tot ziens, meneer Friant terug naar het Frankrijk van zijn jeugd. Aan de hand van zijn herinneringen en met behulp van de wonderlijke schilderijen van de Franse schilder Emile Friant schrijft Claudel vol tederheid over zijn grootmoeder en haar verdwenen wereld. Met de traagheid van het water in het kanaal komt een even bevreemdend, herkenbaar als troostend verleden voorbij.
