De grootvaders van Joseph Pearce groeiden op aan twee zijden van Europa. De een in het slaperige Vilvoorde onder de rook van Brussel. De ander in het bruisende Breslau, destijds een van de grootste steden van het Duitse keizerrijk. Een Vlaams-katholiek milieu tegenover een traditioneel Joods gezin. Rond 1900 ligt de toekomst voor hun open. Maar de twintigste eeuw gooit roet in het eten. Pearce ziet hun levens veranderen: de eerste auto’s verschijnen in het Belgische straatbeeld, de Breslause synagoge moderniseert. Al snel dringt de politiek zich aan zijn grootvaders op: militarisme, antisemitisme, Vlaams nationalisme, en uiteindelijk het fascisme sluipen in hun leven; de twee wereldoorlogen maken het onontkoombaar. Beide grootvaders proberen hun gezin te beschermen, of ze daarvoor nu moeten vechten, honger moeten lijden, of, in het uiterste geval, moeten vluchten. Tussen Oder en Zenne is een aangrijpende familiegeschiedenis die laat zien hoe de grote politieke omwentelingen van de eerste helft van de twintigste eeuw het leven van doodgewone families op zijn kop kon zetten. Maar paradoxaal genoeg zijn het juist die politieke gebeurtenissen die de twee grootvaders uiteindelijk bij elkaar brengen.
