Joseph Pearce (1951) ontdekte op zijn veertiende dat zijn vader geen Brit was maar een Duitser van Joodse afkomst, die een jaar voor het uitbreken van de oorlog naar Engeland vluchtte en een andere naam en identiteit aannam. Als Vlaming van geboorte maar met een Engelse naam verwerkte Pearce zijn familiegeschiedenis in de autobiografische familiekroniek Land van belofte (1999) en in de veelgeprezen romans Koloniale waren (2001), Maanzaad (2003) en Vaderland (2008). Verder verschenen nog de romans Met gebalde vuisten (2004) en Het belang van Edward Lindeman (2006). Pearce werkt mee aan de boekenbijlage van De Morgen en schrijft sportcolumns en toeristische reportages voor De Standaard.
De pers over Joseph Pearce:
`Pearce is een meesterchroniqueur. Hij schrijft met verve over wat mensen in verwarring brengt: vooruitgang, verandering, evolutie.
Arnold Heumakers in NRC Handelsblad
`Pearce levert het bewijs dat een zwijgzame roman veelzeggend kan zijn in de verbeelding van de verschrikking.
De Standaard
`Het knappe van Joseph Pearce is dat hij met minimale middelen hij gebruikt geen grote woorden, maar schrijft ingetogen en sober en daardoor des te indringender, met veel oog voor sprekende details het verhaal oproept van een vrouw die in de stormen van de geschiedenis van de twintigste eeuw alles kwijtraakt wat haar dierbaar is.
Streven
De pers over Joseph Pearce:
`Pearce is een meesterchroniqueur. Hij schrijft met verve over wat mensen in verwarring brengt: vooruitgang, verandering, evolutie.
Arnold Heumakers in NRC Handelsblad
`Pearce levert het bewijs dat een zwijgzame roman veelzeggend kan zijn in de verbeelding van de verschrikking.
De Standaard
`Het knappe van Joseph Pearce is dat hij met minimale middelen hij gebruikt geen grote woorden, maar schrijft ingetogen en sober en daardoor des te indringender, met veel oog voor sprekende details het verhaal oproept van een vrouw die in de stormen van de geschiedenis van de twintigste eeuw alles kwijtraakt wat haar dierbaar is.
Streven
