In de vroege ochtend van 10 april 1945, slechts enkele dagen voor de bevrijding van Groningen, wordt drukker/kunstenaar Hendrik Nicolaas Werkman samen met negen andere mannen gefusilleerd in de bossen bij Bakkeveen. Op 13 maart is hij opgepakt door de SD en na verhoor in het Scholtenshuis overgebracht naar het Huis van Bewaring. Daar deelt hij de cel met onder anderen Eelke Glaudé.
Twaalf jaar later zet Glaudé zijn herinneringen aan de laatste oorlogsdagen. Hij beschrijft de vriendschap die in korte tijd tussen Werkman en hem ontstaat en het ijzingwekkende moment waarop Werkman ruw uit de cel wordt gehaald en hij alleen achterblijft. Na de oorlog verwerft Werkman (inter)nationaal bekendheid en in verschillende publicaties over de kunstenaar zijn passages uit Glaudé's herinneringen aan hem geciteerd.
In Glaudés uitvoerige verslag komt echter veel meer ter sprake. Hij beschrijft de gebeurtenissen die aanleiding vormen tot zijn arrestatie, zijn angst voor de Duitse bezetter, van de bruutheid van zijn beulen, de onzekerheid en doodsangst van zijn celgenoten en uiteindelijk de vreugde over zijn bevrijding. De gevoelens uit de laatste oorlogsdagen die Glaudé onder woorden brengt, raken de lezer nog steeds en daarom worden zijn aangrijpende herinneringen nu, 75 jaar na de bevrijding, in zijn geheel gepubliceerd.
