Als Carine in haar geboortestad de laatste scène uit De kersentuin van Tsjechov speelt, waarin broer en zus noodgedwongen afscheid nemen van hun ouderlijk huis, denkt ze aan haar net overleden moeder. Haar vader is al eerder gestorven.
‘Het is daar dat ik ten diepste besef dat ik geen ouders meer heb, geen kind van iemand meer ben, alleen gelaten met herinneringen die ik niet meer kan delen.’
Ze besluit over de relatie met haar ouders te gaan schrijven. Maar het wordt meer dan dat.
