"Hun stemmen spraken nog niet. Hun harten raakten elkaar nog niet. Hun ervaringen vermengden zich nog niet. Hun liefde was nog toekomstmuziek. Toch, op een dag zou alles veranderen. Zijn afkeer van Nederland zou als sneeuw voor de zon verdwijnen, haar vooroordelen tegen 'alles van buiten' zou worden verpletterd, omdat de taal van liefde universeel is. Er zou hoop zijn voor twee mensen in nood. Want ook hij was getroffen, maar dat wist ze nog niet. In haar hart was nog geen plaats. De tijd was nog niet rijp. En hij, hij was niet vrij."
"Van oor tot oor geprikkeld" beschrijft de onbesuisde strijd tegen een ijzingwekkende medische realiteit en de pogingen om deze confrontatie te ontvluchten met de kracht van de liefde.
"Elk afscheid had gevoeld als de zonsondergang. Wanneer hij haar horizon verliet en het tedere avondrood de lucht kleurde, had ze vrede met de kleurenpracht die ze in haar donkerste uren mocht beleven. Soms heb je zo iemand nodig in je leven. Een lotgenoot. Nooit eerder was er zoveel begrip in hun leven, maar er was zoveel meer dat hen bond."
"Van oor tot oor geprikkeld" beschrijft de onbesuisde strijd tegen een ijzingwekkende medische realiteit en de pogingen om deze confrontatie te ontvluchten met de kracht van de liefde.
"Elk afscheid had gevoeld als de zonsondergang. Wanneer hij haar horizon verliet en het tedere avondrood de lucht kleurde, had ze vrede met de kleurenpracht die ze in haar donkerste uren mocht beleven. Soms heb je zo iemand nodig in je leven. Een lotgenoot. Nooit eerder was er zoveel begrip in hun leven, maar er was zoveel meer dat hen bond."
