Vertrekken

Suzanne Binnemans laat los van elkaar, in verschillende kamers, het stel
Lynn en Axel aan het woord. Het tekortschieten van taal als
communicatiemiddel tussen deze twee mensen wordt daardoor pijnlijk
duidelijk.
<dagboeken van Lynn overhandigd waarvan hij tijdens hun relatie nooit een
letter gelezen had, en hij wist dat hij op dat ogenblik Lynns hele leven in
zijn handen hield.>>
Lynns woorden worden nu Axels drijfveer om door te gaan, om te bewijzen dat
hij de man kan zijn die haar voor ogen stond. De nieuwe, nuchtere
levenswijze blijkt broos als een andere vrouw zich aandient.
VERTREKKEN laat (wederom) zien dat SUZANNE BINNEMANS meer beoogt dan enkel
een verhaal vertellen. Haar talent voor het juiste woord en het functionele
beeld, maar ook haar directe taal en aandacht voor de psychologie van haar
hoofdpersonages, geven de roman een bijna filmische dimensie: het leven
zoals het is.
Suzanne Binnemans zegt hier zelf over: <worden, zij bestaat niet want is voor iedereen anders. Ieder heeft er een
ander beeld van. Ik laat ruimte voor interpretatie, dring geen meningen op,
laat de lezer vrij om te beslissen. Ik wil alleen de ogen openen van hen die
alles onachtzaam aan zich voorbij laten gaan.>>