Vooroordelen blijven bestaan, Mo is de Marrokaan, de smeris is niet te vertrouwen en in plaats van vrouwen kun je nog altijd beter kippen houden. In Vrijspraak zoeken dertien schrijvers met hun gedichten de grenzen op van het toelaatbare. Die grenzen ontstaan door het geweten dat daarbij in het geding komt: wat mag wel, wat mag niet? Dat is aan ieder voor zich. De lelijkheid en schoonheid van vooroordelen zit in ons allemaal, ook de schrijvers zijn niet heilig. In Vrijspraak geven hun gedichten kleur aan zwart-wit-denken. Als Vrijspraak u een spiegel voorhoudt, dan tenminste een lachspiegel.
