Vier fantástische korte verhalen van de man die een paar jaar geleden zo overdonderend debuteerde met de roman 'Woesten', die over de Eerste Wereldoorlog gaat. Die mag niemand, Vlaming of Hollander, ongelezen laten. De vier verhalen in 'Wij zijn geen zoeners' laten Van Steenberge zien van een – soms – frivolere kant. In ‘Tuinvrouw’ ontmoeten we de muze van een jonge auteur: Frieda, een buurvrouw van 76. ‘Down in Venice’ is al even verrassend – een man die toeterverliefd is op een vrouw wordt plotseling geconfronteerd met een minder plezierig kantje van zijn droomgodin: haar kwijlend zoontje met Down. Weg verliefdheid; het is weer even humoristisch als tragisch. In het titelverhaal ‘Wij zijn geen zoeners’ neemt een man zonder benen een allesbepalende beslissing over zijn verdere leven – de toon is luchtig, maar de portée drukkend.
