Eindelijk de verhalenbundel van Wim Quist (1944). Humoristisch, meeslepend, aandoenlijk. Over menselijke emoties. Over liefde en bedrog, over passie, vriendschap en asogedrag. Zo neemt hij bijvoorbeeld een tattoo tennisser, een Turkse massage, Haagse kak, een oude tennisrot en een winnaarstype op een bridgedrive op de korrel. Kostelijk hoe de auteur met Haagse wortels de tennisbaan nogal eens als decor en snijplank laat fungeren. Eerst fileert hij zijn personages tot op het bot om ze daarna te serveren met een dressing van humor, ironie en zelfspot. Een boek om van te smullen!
