Jelle van der Meulen (1951) woont sinds enkele jaren weer in zijn geboortedorp Castricum. Hij werkte als leraar Nederlands op het Veenlanden College te Mijdrecht, dat hij in de zomer van 2000 verruilde voor het Jac. P. Thijsse College in zijn woonplaats. Daarnaast speelt hij accordeon en zingt hij Nederlandstalige poëzie en liedjes, meestal samen met gitarist/zanger Peter van der Steen met wie hij het duo Hoed en de Rand vormt en de CD Over een andere boeg maakte.
Als we de kleine privé-uitgave 'Beelden uit Zimbabwe' (1997) meerekenen, is 'Woorden in de wind' de vierde dichtbundel van Jelle van der Meulen.
Bij zijn debuutbundel 'Bergetappe' (Pan, 1987) werd gezegd dat hij 'gevoelens beschrijft die veel mensen zullen herkennen in een tijd dat ons innerlijk meer dan eens op drift raakt'. Ook de gedichten uit de tweede bundel Vogels boven een leeg strand (Pan, 1995) werden veelal als lyrische poëzie getypeerd, waarbij zowel de kunst als de natuur en met name de vogels een grote rol speelden.
Dat alles komt terug in 'Woorden in de wind'. Was het in Vogels boven een leeg strand de Vlaamse schilder Wilhelm Mechnig die een belangrijke inspiratiebron vormde, nu doen ook diens zoons Karl en Wim mee. Maar vooral wordt Jelle van der Meulen gestimuleerd door de wisselwerking met zijn vrouw Brigitte Duin, die bij twaalf gedichten uit deze bundel gouaches maakte.
Als we de kleine privé-uitgave 'Beelden uit Zimbabwe' (1997) meerekenen, is 'Woorden in de wind' de vierde dichtbundel van Jelle van der Meulen.
Bij zijn debuutbundel 'Bergetappe' (Pan, 1987) werd gezegd dat hij 'gevoelens beschrijft die veel mensen zullen herkennen in een tijd dat ons innerlijk meer dan eens op drift raakt'. Ook de gedichten uit de tweede bundel Vogels boven een leeg strand (Pan, 1995) werden veelal als lyrische poëzie getypeerd, waarbij zowel de kunst als de natuur en met name de vogels een grote rol speelden.
Dat alles komt terug in 'Woorden in de wind'. Was het in Vogels boven een leeg strand de Vlaamse schilder Wilhelm Mechnig die een belangrijke inspiratiebron vormde, nu doen ook diens zoons Karl en Wim mee. Maar vooral wordt Jelle van der Meulen gestimuleerd door de wisselwerking met zijn vrouw Brigitte Duin, die bij twaalf gedichten uit deze bundel gouaches maakte.
