Over millennials wordt van alles gezegd. We zouden maar verwend zijn. Niet kunnen omgaan met ook maar de kleinste tegenslag. Uber te laat? Huilen. Geen vast contract? Nog meer huilen. Dus gaan we onszelf maar zoeken in Azië, met geld van papa en mama. Toch? Helemaal niet, zeggen journalisten en medemillennials Anouk Kemper, Suzette Hermsen en Lianne Marije Sanders. Zij herkennen hun generatie niet in het aanstellerige beeld dat alsmaar wordt geschetst. Het leven van de millennial is namelijk niet zo ingewikkeld. Sterker nog, dat leven is soms gewoon saai (afvalstoffenheffingbelasting betalen), soms buitengewoon pijnlijk (dood en ander verlies), zo nu en dan fantastisch (seks, vakantie, drugs!), maar meestal gewoon prima (op tijd wakker worden, niemand beledigen).
Op komische en schaamteloze wijze beschrijven Anouk ('86), Suzette ('87) en Lianne Marije ('88) hoe zij het doodnormale leven ervaren. Een leven vol prangende vragen als 'zien mensen mijn zweetsnor?' en 'waarom wordt deze man niet hard?' Doorwrochte schets van een generatie? Neu, gewoon een geinig boekie.
