“Wat deed u in de oorlog?”
“Niets. Ik studeerde.”
De Nederlandse verteller confronteert in 1972 zijn toekomstige Vlaamse
schoonvader met diens oorlogsverleden. Pas in mei 2009, als de schoonvader
86 is, vertelt hij na het zien van een reclamespotje van Klara, een zender van
klassieke muziek, wat hij als 16-jarige jongen meemaakte aan het begin van de
tweede wereldoorlog. Een danteske helletocht naar het front dat er niet meer
was en de terugkeer door het verwoeste Vlaanderen. Een traumatische ervaring
die veel van zijn verdere leven kan verklaren. Zijn studie in Leuven, zijn snakken
naar boekenwijsheid. Een paar maanden na zijn bekentenis zorgt een bezoek
aan Oradour sur Glane voor een harde confrontatie met zijn verleden.
Als zestienjarige moest hij ‘Luft’ hebben, op zijn 86ste wankelt hij opnieuw, en
enkele jaren later als hij 93 is, wil hij op zijn sterfbed alleen ‘ein bisschen Wasser’.
Dit is geen typisch Vlaams verhaal over collaboratie en repressie, ook niet over
weerstand en verzet. Dit is een verhaal over iemand die, zoals zo velen, ondanks
ontberingen en angsten de oorlog overleefde.
Op basis van de verhalen van en gesprekken met Jef Van Caudenberg
(1923 – 2016).
Met tekeningen van Tine De Groote en Bram Devens, twee van zijn kleinkinderen.
“Niets. Ik studeerde.”
De Nederlandse verteller confronteert in 1972 zijn toekomstige Vlaamse
schoonvader met diens oorlogsverleden. Pas in mei 2009, als de schoonvader
86 is, vertelt hij na het zien van een reclamespotje van Klara, een zender van
klassieke muziek, wat hij als 16-jarige jongen meemaakte aan het begin van de
tweede wereldoorlog. Een danteske helletocht naar het front dat er niet meer
was en de terugkeer door het verwoeste Vlaanderen. Een traumatische ervaring
die veel van zijn verdere leven kan verklaren. Zijn studie in Leuven, zijn snakken
naar boekenwijsheid. Een paar maanden na zijn bekentenis zorgt een bezoek
aan Oradour sur Glane voor een harde confrontatie met zijn verleden.
Als zestienjarige moest hij ‘Luft’ hebben, op zijn 86ste wankelt hij opnieuw, en
enkele jaren later als hij 93 is, wil hij op zijn sterfbed alleen ‘ein bisschen Wasser’.
Dit is geen typisch Vlaams verhaal over collaboratie en repressie, ook niet over
weerstand en verzet. Dit is een verhaal over iemand die, zoals zo velen, ondanks
ontberingen en angsten de oorlog overleefde.
Op basis van de verhalen van en gesprekken met Jef Van Caudenberg
(1923 – 2016).
Met tekeningen van Tine De Groote en Bram Devens, twee van zijn kleinkinderen.
