In De zonnebloem beschrijft Simon Wiesenthal hoe hij als joodse gevangene in contact komt met een stervende SS’er, die hem vertelt over zijn aandeel in de vernietiging van de joden in Oost-Europa. Aan het eind van zijn biecht vraagt hij Wiesenthal om vergeving. Deze weigert echter, omdat hij niet mede uit naam van ontelbare omgekomen joden een soort collectieve vergiffenis wil en kan schenken. Maar de vraag - die het slot van het boek vormt - of deze beslissing juist was, blijft Wiesenthal ook na afloop van de oorlog bezighouden. Zodoende wordt de lezer van dit boek gedwongen zichzelf een mening te vormen over het vraagstuk of voor een dergelijke misdaad vergeving mogelijk is. Zijn conclusie kan hij toetsen aan het oordeel van een indrukwekkende rij intellectuelen, wier commentaren ook in dit boek zijn opgenomen. Wiesenthal zelf beschouwt De zonnebloem als zijn belangrijkste boek.
