In 1983 hoorde Gao Xingjian dat hij longkanker had, een ziekte waaraan zijn vader was overleden. Het bleek een verkeerde diagnose te zijn. Tegelijkertijd ging het gerucht dat hij op het punt stond opgepakt te worden om naar een gevangenis te worden gestuurd. Hij vluchtte uit Peking naar de provincie Sichuan en volgde vandaar de Yangtze-rivier, van de bron tot aan de kust. Deze reis vormt het autobiografische element van Berg van de ziel, het verhaal van de zoektocht van een man naar innerlijke rust en vrijheid. Gao Xingjians confrontatie met de dood brengt allerlei herinneringen uit zijn jeugd naar boven. Zijn reis voert hem naar afgelegen provincies en plaatsen die slechts zelden door buitenstaanders worden bezocht. Gao vertelt het verhaal van een onbekend China, van oude tradities, maar ook van de overweldigende natuur en de rol van de mens daarin. Gao Xingjians hoofdpersonen worden keer op keer op zichzelf teruggeworpen, omdat ze op hun speurtocht naar verlichting moeten ondervinden dat het doel van hun reis niet relevant is. Het vergaren van kennis leidt tot niets. Berg van de ziel is niet alleen een prachtig geschreven en onvergetelijk portret van het huidige China, het is ook een schreeuw om de vrijheid van de mens.
